ในปี พ.ศ. 2544 ที่ พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ ได้ตัดสินใจยุบพรรคความหวังใหม่เข้าร่วมกับพรรคไทยรักไทย

ความหวังใหม่ ยุบมารวมกับ พรรคไทยรักไทย ตาม ม.73 เมื่อ 22 มีนาคม 2545(สมาชิกสภาผู้แทนราษฏรทั้งแบบเขต และบัญชีรายชื่อ ย้ายมาสังกัดพรรคไทยรักไทย มีเพียง ชิงชัย มงคลธรรม สมาชิกสภาผู้แทนราษฏรระบบบัญชีรายชื่อ ขออยู่ฟื้นฟู พรรคความหวังใหม่/ และ ร้อยตำรวจเอก เฉลิม อยู่บำรุง สมาชิกสภาผู้แทนราษฏรบัญชีรายชื่อ ขอไปฟื้นฟู พรรคมวลชน/ ฐิฏา รังสิตพล มานิตกุลสมาชิกสภาผู้แทนราษฏรบัญชีรายชื่อ ย้ายไปอยู่พรรคประชาธิปัตย์)ตามกรอบของ พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยพรรคการเมือง พ.ศ. 2541[4]

นายชิงชัยได้แยกออกมาจากกลุ่มพลเอกชวลิตที่เข้ารวมกับพรรคไทยรักไทย เพื่อที่จะรักษาพรรคความหวังใหม่ไว้ จึงได้ดำรงตำแหน่งหัวหน้าพรรคนับแต่บัดนั้น

แต่พรรคความหวังใหม่ในยุคของนายชิงชัย ไม่มีบทบาทในการเมืองระดับประเทศเลย อีกทั้งบทบาทของนายชิงชัยก็ได้เปลี่ยนกลายมาทำการเมืองในภาคของประชาชนแทน โดยทำหน้าที่เป็นประธานคณะกรรมบริหารขบวนการประชาธิปไตยแห่งชาติ ที่มีนายสมาน ศรีงาม เป็นเลขาธิการ

ในการเลือกตั้งเมื่อปี พ.ศ. 2548 พรรคความหวังใหม่ ได้ส่งผู้สมัครลงรับเลือกตั้ง แต่ไม่ได้รับเลือกตั้งเลย ต่อมาในการเลือกตั้ง พ.ศ. 2554 ได้ส่งผู้สมัครในระบบบัญชีรายชื่อครบตามจำนวนที่ กกต. กำหนดให้ส่งได้ คือ 125 คน โดยมีหมายเลขประจำพรรค คือ หมายเลข 34[5] โดยนายชิงชัย เป็นผู้สมัครลำดับที่ 1[6] แต่ก็ไม่ได้รับการเลือกตั้งแต่อย่างใด

ในการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2562 ได้เป็นบุคคลที่พรรคความหวังใหม่จะเสนอให้รัฐสภาพิจารณาแต่งตั้งเป็นนายกรัฐมนตรี[7] ซึ่งพรรคการเมืองจะต้องแจ้งรายชื่อให้ กกต. ทราบก่อนการเลือกตั้ง